Mijn naam is Judith Esser. Ik ben geboren in 1952 en opgegroeid tussen de koeien en de schapen, de prutslootjes en pontjes van het afgelegen gehucht West-Knollendam, later in de meer industriële omgeving van Wormerveer en Zaandam. Mijn moeder ging heel vaak met mij naar de duinen en het strand van Heemskerk, toen nog een stil verlaten, schone plek. Nog altijd zijn duinen, strand en zee de vergezichten die mij het meest voeden. Mijn vader leerde me muziek luisteren, wat weer andere vergezichten opende. Na de nodige omzwervingen ben ik al weer bijna twintig jaar terug in Noordholland, in Alkmaar, waar ik me thuis voel.

Luisteren naar mijn hart

Met de dood van mijn dochtertje, dat te vroeg geboren werd, begon mijn leven te veranderen. De handvatten die me tot dan net voldoende houvast in het leven hadden gegeven, volstonden op dat moment niet meer. Ook bij het helpen opgroeien van de jongens die daarna kwamen, redde ik het maar net met de bagage die ik in mijn koffertje had. Pas toen ik verder begon te kijken dan het altijd beter wetende 'gezonde verstand', pas toen ik de onzekere weg van mijn hart durfde te volgen, voetje voor voetje, pas toen kreeg ik meer lucht. In 1993 begon ik yogalessen te volgen en vanaf 2000 ging ik zelf lessen geven. Langzaam maar zeker vond ik meer innerlijke rust.

Er is meer

Er volgde een lange weg van persoonlijke ontwikkeling via Gidswerk en Reiki, via Een Ongewoon Gesprek met God van Neale Donald Walsch en de lessen, meditaties en doorgevingen van Gabriela Levin over de goddelijkheid (lees: scheppingskracht) van de mens. Via de meditatieve Cranio-Sacrale Therapie en familie-opstellingen en verschillende vormen van regressie. Waar ik mijn handen neerlegde, stroomden de herinneringen. En daar bleef het niet bij, want binnen de kortste keren werkte ik ook in de aura. Ik ontdekte dat er meer was dan ik voor mogelijk had gehouden.

De geheimen van de kosmos verder ontsluierd

Door een blessure kwam ik in aanraking met engelen-energie. Dat was wat. De atheïstische familietraditie zat stevig tussen mijn oren. Maar ik ben verbluft door wat er allemaal gebeurt als je een paar druppeltjes ingestraald water bij je draagt of inneemt.

Altijd stromend

Ik herkende mezelf onmiddellijk in het portret dat Barbara Roth en Kees Visser van mij maakten op basis van de Maya-kalender. Volgens de Maya-astrologie ben ik een Rode Maan, een melancholische maan door wie de herinneringen stromen. Er ontsloot zich een nieuwe bron van heling in het sjamanisme.

Door Dancing Thunder kwam ik in contact met mijn medicijnwiel en tegelijkertijd ontving ik voorjaar 2011 de inwijdingen in de Munay-ki, de Kracht van Liefde, inwijdingen van de Inca's, voor de nieuwe tijd.

Tot op de bodem

In de zomer van 2008 leidde mijn zielepad mij naar Polen, waar ik vijf dagen door het Auschwitz-Birkenau-museum heb gezworven. Ik heb bloemen gelegd en een kaars gebrand op het terrein van het voormalige vernietigingskamp. Dromen en spontane regressies vroegen al mijn hele leven aandacht voor wat hier gebeurde in de jaren veertig van de vorige eeuw.

Ik heb mijzelf beloofd tot op de bodem te gaan en daarover ook te schrijven. Dat is nog steeds een werk in uitvoering. Halverwege 2016 heb ik de les- en healingpraktijk onderbroken voor bezinning en mantelzorg. In september 2019 maak ik daarmee een nieuwe start.

terug naar boven